Ben ik nog naar buiten aan het kijken om mijn wezen te kunnen dragen? Ik ben het zelf. De polariteit waarbij ik eerst buiten mijzelf op zoek was dat ben ik nu zelf geworden. Zij draagt de levende stroom van dood en wedergeboorte die ik zelf ben. Een nieuwe cyclus breekt aan. De essentie treedt de vorm binnen. Ik kruis een veld door waarbij er angst is om de identiteit die aangenomen is los te laten. Om te zien wie ik werkelijk ben. De code is er en de kleuren zijn geactiveerd. Het verhaal is echter nog niet geschreven. Als een onbeschreven blad zonder vormvaste identiteit. Mijn belichaming is waarop gewacht wordt. De boom ben ik. Het raam ben ik. De kleur ben ik. En nu zie ik mijzelf. Ik ben axis mundi. De belichaming van hemel en aarde. Ik ben de belichaamde zachtheid van mijn kosmische aard. Ik hoef alleen nog maar te zijn. Zij is de innerlijke stem die zegt ik ben klaar om gezien te worden in mijn kleurenpracht.

Er is licht aan het eind van deze tunnel. Veroordeeld doordat ze haar hart volgt. Veroordeeld omdat haar hart volgen in strijd is met het rationele verstand. De culturele regels en geconditioneerde programmering van haar omgeving. Zij lijdt in stilte. Maar ik sta aan de kant van haar. Zij spiegelt mijn eigen behoefte aan liefde en hartsverlangen. Ja ik zie je en ik voel je. En ik laat je niet in de steek. Overgeleverd aan mensen die niet verder kijken dan hun zintuigen en sterfelijk denkvermogen. Maar vergeten dat er veel meer is dan ze zien en kunnen horen. Vergeten zijn wie ze werkelijk zijn. En dat opdringen aan anderen die wel hun hart en passie volgen.

Ik ben geen redder van een ander. Ik ben het veld waarin het kwetsbare eindelijk mag ademen. Pas na mijn toestemming om hulp te bieden volgt de transformatie. De transformatie zal niet plaatsvinden zonder dat er eerst toestemming wordt verleend.

Ik blijf in mijzelf, zelfs als de wereld beweegt.

 “Ik beweeg. Maar ik verdwijn niet. Ik blijf trouw aan het midden.”

Plato's Grot

Ik zie mentale landschappen en overpeins maatschappelijke structuren, en terwijl ik loop, observeer ik bewust wat zich ontvouwt. Ik zie systemen van misleiding en conditionering binnen een bepaalde groepsdruk. Iedereen handelt en denkt zoals voorgeschreven. Verbinding binnen een structuur waar mensen zich niet los van kunnen maken. De illusie die wordt opgeroepen dat men vrij is en de waarheid waarneemt. Ik krijg het gevoel dat mensen de boot op de zee van programmering als realiteit beschouwen. Als men maar eens zou kijken naar wat zich onder het wateroppervlak ontvouwt. 

Hoe hun boot heen en weer wordt geslingerd door controlerende machten die strak aan de touwtjes trekken. Als men maar eens kon zien dat de schaduwen die zich met onzichtbare ketenen aandienen, slechts schaduwen zijn. Als mensen maar eens zouden beginnen te communiceren. Leren verbinding te maken met iets diepers dan zichzelf. Zou de waarheid achter dit web van misleiding zich dan openbaren? Het collectieve ego dat er alleen maar op uit is zichzelf in stand te houden – niets anders verlangend dan controle en macht over een slapende, stille massa.

Maar er zijn mensen die wakker zijn en onzichtbaar voor het collectieve ego werken. Degenen die het bastion infiltreren en scheuren creëren in de structuur die ooit ondoordringbaar leek. Omdat het narcistische collectieve ego alleen zichzelf kan zien, merkt het de desintegratie van deze oude forten niet op.

Langzaam beginnen de geketende en meegesleurd zielen te ontwaken en zullen ze vervolgens de energetische draden die hen aan de illusie binden, doen rammelen. Dit is het loslaten van oude conditioneringen en denkpatronen die niet langer dienen. Het onderbewustzijn onder de boot wordt steeds zichtbaarder. Licht sijpelt door naar de diepte.

Een stem in mij roept: "Ah, dat licht is zo helder." Ik ben me bewust van de draden. En ik rammel al een tijdje aan die draden. Op weg naar integratie en eenheid. In een groeiend innerlijk onderscheidingsvermogen.

Dan spreiden we de armen en zeggen. "Het licht ontwaakt in ons " 

Waar de Strijd Eindigt, Begint de Vrijheid 

Sommige dingen zijn nu nog verborgen in de mist. De bouw is nog gaande. Wat gebouwd wordt, kun je manifesteren.  Ik wil niet langer vechten. Ik wil niet langer worstelen. En door niet te vechten, maar mijn hand naar je uit te steken, is de strijd niet langer nodig. Dan kunnen we samenwerken. Ik heb geen controle nodig. Ik wil vrijheid . Dat is alles wat ik wens. Geen geweld meer. Maar vrijheid, gelijkheid en broederschap. Dan zit ik niet alleen op een schip, maar vaar ik er ook mee een veilige haven binnen. Ik geef mijn kracht niet op — ik deel haar. En jij laat jouw behoefte aan controle los, zodat we elkaar ontmoeten in vrijheid. Dan zijn we op het juiste pad.  Vechten is niet langer nodig. Geef je over. De beloning is jouw vrijheid.  Er is hulp. Zacht, aanwezig, klaar om te dragen. Je hoeft het niet alleen te doen.  Alleen onze liefde is sterker dan de dood. Dat is wat ons beschermt. Liefde is vrij als de rivier die over haar bedding stroomt. Alles in zich opnemend. Om de rotsen heen in de rivier. Het laat zich door niets tegenhouden. Niet gebonden aan ruimte en aan tijd. Niet gebonden aan een lichaam of structuur. Liefde stroomt buiten de culturele conditionering. Onvoorwaardelijk en door alles heen. 

Tree of life

Als een grote boom met veel takken en een dikke stam, gevoed door de wortels die diep in de grond doordringen en voedsel opnemen, zal de boom hoger groeien in reikwijdte en wijsheid. Zonder deze aarding zal de boom onder zijn eigen gewicht omvallen. De elegantie en schoonheid die zijn eigen groei weerspiegelen. De verbondenheid en het reiken naar hogere dimensies gegrond in Moeder Aarde. Spiritualiteit gegrond in stabiele wortels en een dikke stam in groen. De verbinding van het hart, zowel boven als beneden. Met binnen en buiten. Met laag en hoog in perfecte balans. De zuilen die een uitdrukking zijn van spirituele groei en vastberadenheid. De boom geworteld in de aarde, levend en levendig, reikend naar de wolken. Stabiel en in balans.

Artemis

Die kwaliteiten, lieve Artemis, met aan de ene kant loyaliteit en onvoorwaardelijke liefde, en aan de andere kant speelsheid maar ook flexibiliteit, onafhankelijkheid en felheid, spelen met elkaar. Ze dansen om elkaar heen. Een symbool van onafhankelijkheid van elke band, behalve loyaliteit aan de eigen ziel. Een mooie blonde vriendin. Een bondgenoot. Een gids voor mij, die me leert beide kanten van de cirkel in evenwicht te houden. Hoeveel weet ik eigenlijk? Wat is aangeleerd en wat is aangeboren? Volg ik een waarheid? Durf ik alle dogma's los te laten, inclusief spirituele? Om blanco te beginnen. Als een kind. Lerend. Ontdekkend. Met mijn boog schietend naar alles wat beweegt. Of aandachtig naar jou luisterend, Artemis, en mezelf vrij en vreugdevol bereikend, door te luisteren en te handelen zoals mijn hart me ingeeft, als een fluistering van de ochtendbries. Blonde, schone Artemis, ik zou de lessen aan jouw voeten willen leren die ik nodig heb om als kind te groeien. Mijn moeder, mijn muze en vriendin. Mijn gids. Zodat ik met mijn eigen boog kan jagen. En breng licht waar het nodig is.

Het pad

Het juiste pad is het pad dat resoneert met je zielsessentie. Of het nu non-dualiteit of een dualistisch pad is. Als wat je doet je energie geeft, maakt het niet uit wat je gelooft – of niet gelooft. Welke God je volgt – of niet volgt. Het gaat erom je gelukkig te voelen, te genieten van wat je doet. Dat elke dag een nieuwe uitdaging wordt, om het anders te doen dan gisteren en morgen. Je bent hier niet om te rouwen. Tenzij dat je levensdoel is. Het is prima om plezier te hebben, vrolijk te zijn en een geweldige tijd te hebben. Ga op vakantie en geniet ervan. Als dat bij je resoneert, waarom niet? Sommigen zeggen misschien dat het niet spiritueel is. Nou, laat me je iets vertellen. Spiritueel zijn betekent leven volgens je passie. Doen wat resoneert met je diepste zelf. Anderen kunnen je niet vertellen wat dat is. Alleen jij kunt dat. Spiritualiteit gaat over het hebben van ervaringen, de ervaringen waar je het voor dit leven over eens bent. En dat is voor iedereen anders. Niemand kan je vertellen wat je moet geloven of welke goeroe je moet volgen. Er is maar één goeroe, en dat is binnenin jezelf.

“Vandaag volg ik geen pad. Ik ben het pad.
Wat resoneert, is waar.
Wat klopt, klopt.
En dat is genoeg.”

Know thyself

Het Zelf is ongrijpbaar en ongrijpbaar. Maar we weten en voelen dat het Zelf bestaat. Het is Chi die orde en vitaliteit van binnen brengt. Het Zelf is voorbij ruimte en tijd zoals wij die kennen. Het is niet geschapen en heeft altijd bestaan ​​en zal altijd bestaan. Het is de Alfa en Omega. Ver weg en donker, en toch licht. Voorbij de dualistische termen van donker en licht. Hoe weet ik dat het bestaat? Kan ik het zien? Kan het oog waarmee je naar de wereld kijkt zichzelf zien? Toch weet je dat je een oog hebt dat informatie opneemt en deze door de hersenen laat interpreteren, waardoor een perspectief ontstaat op wat je waarneemt. Dus, de volgende vraag is: wat is de werkelijkheid? Is het wat je gefilterd wordt gepresenteerd, of de informatie die buiten het filter valt? Dat wat de geest niet kan waarnemen.

de helderheid vóór het denken,
de aanwezigheid vóór het lichaam,
de stilte vóór de adem.

Onze aandacht is gericht op anderen. Wat zij hebben. Wat zij weten en welke opvattingen zij hebben. Zie hoe de plank dan misgeslagen wordt. Is het zo belangrijk om mezelf met anderen te vergelijken? Om in een slachtofferrol te blijven hangen. Energie geven aan wat je denkt te missen en niet aan wat je kunt en al bereikt hebt? De focus zou op onszelf moeten liggen. Door naar buiten te kijken, vermijden we in de spiegel te kijken. Ik ben inderdaad anders dan anderen. En dat koester ik. Wat anderen daarvan vinden, is niet mijn probleem en mijn energie niet waard. Spiritueel snoepgoed daarbuiten brengt geen zelfkennis. Jij bent belangrijk. Anders was je hier niet gekomen. Dus, kijk naar onszelf. Ontdek voor onszelf. Creëer voor onszelf. Leer voor onszelf. Reis voor onszelf. Maak zelf fouten en geef de omstandigheden niet de schuld. Corrigeer de fouten zelf en leer ervan. Laat ze niet door anderen oplossen.

Resonantiezin ter activatie (spreek hardop):

“Ik ben het middelpunt van mijn reis.
Ik laat projectie los,
en neem mijn licht terug.”

Overgave

De controle over de uitkomst van mijn werk loslaten. Het universum zijn werk laten doen en erop vertrouwen dat de juiste woorden de juiste mensen op het juiste moment en de juiste plaats zullen bereiken. Ook al zijn de meeste mensen bezig met spiritueel snoepgoed. Het resultaat loslaten. Ik weet dit, maar mijn ego-mentaliteit vindt herkenning zo aantrekkelijk. Maar is dat echt belangrijk? Het werk is gedaan en vergeten, maar het blijft altijd bestaan. En dit is de eerste wet van de thermodynamica. Energie, en dus mentale energie, blijft altijd behouden. De eerste wet van de thermodynamica is de wet van behoud van energie in de natuurkunde. Het is grappig dat een duizenden jaren oude tekst verwijst naar een wet in de natuurkunde die we nu pas beginnen te begrijpen.

Activatieformule:

“Ik ben niet de eigenaar van wat ik geef.
Ik ben het kanaal.
Het universum is de verspreider.
Mijn enige taak is waarheid — niet bereik.”

Loslaten van controle en meegaan met de natuurlijke stroom van mijn bestaan. Er is geen noodzaak om dingen te forceren, want de beelden komen op hun eigen tijd en plaats. Te midden van tumult en chaos blijf ik stevig verankerd in mijn chiveld. Mijn voeten zijn verbonden met het elektromagnetische veld van onze moederplaneet, waardoor ik kan meebewegen met elke storm die komt en is geweest. Door de controle los te laten, breekt de stuurpen niet. De bus, ondanks zijn gevaarlijke rit, aardt me op de stoel waarop ik zit. Ik zoek balans tussen actie en rust, tussen zijn en doen. Het principe van polariteit. Uitersten verbonden door een smal middenpad ertussenin. Mijn kijk op de rivier van het leven. Observeren en binnen mijn veld blijven. Zien hoe de aarde van haar schatten wordt beroofd, maar voorbij deze donkere heuvels schijnt de zon en is het bos groen en fris. Ik ervaar vreugde in deze overgangsperiode waarin ik me bevind. Mezelf steeds bewuster in het moment plaatsend. Genietend van de geur van het bos en de melancholie van vallende bladeren. Ik leer te luisteren naar anderen die anders leven dan ik. Samenwerken en nu inzien dat spiritualiteit vaak wordt gebruikt als een vorm van escapisme. Maar ware spiritualiteit omvat alle facetten. Duister en licht. Groot en klein. Mooi en lelijk. Hoewel zulke etiketten slechts perspectieven op hetzelfde zijn. Uiteindelijk zijn we allemaal kinderen van ons eigen hart. Soms heb ik het gevoel dat dit allemaal een groot spel is. Leren hoe je de acteur kunt worden in plaats van Super Mario. Want zijn niet alle doelen en aspiraties vastgelegd in onze zoektocht naar betekenis in het bestaan ​​hier? Alles wat we bezitten, wordt uiteindelijk het bezit van anderen. Ik ben wie ik ben. Zonder tijd en zonder klok. Ik wil blijven, roep ik daar. Maar ik ben precies waar ik moet zijn. Tot ik ergens anders weer nodig ben.

Slotzin ter herinnering:

*“Ik wil blijven,” roep ik daar.
Maar het Leven fluistert:
“Je bént al gebleven.
Je bent precies waar je ziel haar echo nodig had.”

Het is herfst, en het lijkt een tijd van stilte en ontspanning, maar het draagt ​​de belofte in zich dat er beslissingen worden genomen. De verwachte einddatum is het begin van de lente. Het besef dat we eilanden hebben ontdekt die met elkaar verbonden zijn. Zonder dat we het zelf beseffen. We weten echter waar we zijn. Ondanks dat het zo lang duurt in lineaire tijd. Ik betreed de tijdelijke rustplaats. Maar die cyclus is bijna voorbij. Om de lente te bereiken, moeten we eerst de winter door. Het is wat het is. Laat de winter en de kou maar komen. Want de belofte van een nieuwe lente doemt al op. Waar de zon ondergaat, komt hij aan de andere kant gewoon weer op. Elke cyclus komt tot een einde. En herbergt een nieuw begin. Voel die verbinding en ik zie het geheim. Ook de angst voor kou en duisternis verdwijnt. Er is geen doemscenario, tenzij we het zelf creëren.

"Ik vlucht voor gevaar, zoals ik altijd heb gedaan. Ik vermijd het en trek me terug in mijn eigen bubbel. Ik merk de verschillende stijlen en decoraties op die mensen aan hun leven geven. Maar ik zie niemand. De maskers in v Verschillende vormen en stijlen zijn er. Maar ik mis de persoon erachter. Wat gezien wordt, is de buitenkant. Waar zijn wij erachter? En wie zijn wij erachter? Als ik niemand zie, is de vraag: zien zij mij? Of gewoon een maskerade opgezet door de grote beschermer die ons hielp onze jeugd te overleven. Kunnen die maskers nu af? Is het nu veilig?"

Ritueel van demasqué:

1. Kijk in de spiegel.

2. Fluister:

   “Ik ben niet wat mij beschermde.
   Ik ben wat het masker beschermde.”

3. Voel.
   Geen oordeel. Alleen waarheid.

"Te midden van de grijze omgeving staat een plant met een ontluikende bloem. De belofte van een nieuwe lente die ontluikt te midden van al het grijs. De belofte van een kleurrijke toekomst die al het grijs zal oplossen in een zee van kleur. Het verleden, zo grijs als het is geweest. Met al onze misverstanden en "Het besef dat de dingen niet zo konden doorgaan, we moesten allemaal de lange trap afdalen naar de diepte. Om onze weg terug te vinden. Net zoals de hortensia weer bloeit en de omgeving weer zal opbloeien tot haar oorspronkelijke zee van kleuren en een creatieve explosie van groei."

"Ik troost je en droog je tranen. Zoals je toegeeft en verdriet hebt omdat je een voorkeur had voor de ander. Ik weet hoe dit komt. Omdat je emotioneel niet begaafd bent en nooit zou kunnen voelen wie ik ben.  Omdat je niet van jezelf hield, kon je onmogelijk van mij houden. Ik troost je en droog je tranen. Omdat je niet hebt kunnen dromen en mijn dromen dus niet serieus kon nemen. De tijd voor berouw is voorbij. Ga verder zonder mij en volg je eigen pad. Droog je tranen, want je bent vergeven voordat je begon te huilen. Je best doen is genoeg geweest. En dat heb je gedaan. Verwijder die last van je schouders  omdat ik het al op me heb genomen. Er was een tijd dat ik me alleen voelde. Maar die tijd is allang voorbij. Ik dank jullie voor wat ik heb geleerd. En ik dank jullie dat jullie zowel mijn leerling als mijn meester zijn."

Door creatief en out-of-the-box te denken, vind je de juiste verbinding. Zelfs als dat betekent dat je op blote voeten moet lopen. Durf je dus kwetsbaar op te stellen en durf het risico te nemen. Veel dingen in onze cultuur zijn geprogrammeerd. Monogamie wordt bijvoorbeeld aangeleerd door anderen die het weer van anderen hebben geleerd. Maar hebben we als mens niet een vrije wil en bepalen we zelf hoe en wanneer we contact maken met anderen?

Het proces waarin ongefundeerde aannames leiden tot een onrechtmatig verkregen veroordeling. Gedreven door angst creëert het systeem een ​​vals proces. De persoon wordt ertoe gedreven zijn eigen vrijheid terug te eisen, uit het rad te stappen en zijn soevereiniteit te verklaren. Veroordeeld, maar onschuldig. Degenen die hem niet kunnen controleren of veroordelen, blijven proberen, maar falen altijd. Want de vonk van vrijheid in zijn ziel is ongrijpbaar. Hoe het wetteloze, onderdrukkende rad van Das System ook draait. De onrechtvaardige molen is op weg naar zijn eigen ondergang. Zoals elk systeem dat draait op bedrieglijke en misleidende regels.

Activatiezin

“Ik ben vrij, zelfs in de ogen van onrecht.
Geen rad kan mij dragen.
Ik draag mijzelf.”

Het nieuwe spirituele paradigma loslaten. Loslaten en durven voelen wat je werkelijk over iets denkt. Niet wat je geacht wordt te denken in de groep waarin je je bevindt. Is het zo belangrijk dat iedereen op één lijn zit? Blindelings volgen wat een doctrine je vertelt dat waar is? Meestal geleend van een hogere macht of energie. Maar weet je door welk filter dit gaat? Durf je eigen intuïtie te volgen. Niet de kaarten die iemand neerlegt en vervolgens uit een boekje voorleest wat ze betekenen. Nee, voel de symboliek en kleuren in die kaarten. Niet met je verstand. Maar met je hart. Let op wat er in je eigen gedachten opkomt. En voel. Voel of het resoneert met iets diep in jezelf. Dan heb je de juiste boodschap. Er is geen tussenpersoon nodig om contact te hebben met je eigen ziel. Met de Bron. Sorry, dit kan ertoe leiden dat mediums en dure therapeuten geld verliezen. Maar je hebt je eigen verbinding. Het koninkrijk is in jou. Anderen zijn wegwijzers. Maar het is allemaal in jezelf. Nogmaals, je hebt geen tussenpersoon nodig om contact te hebben met de Bron. Jij bent de Bron. Een mede-schepper.

Er zijn veranderingen op mijn levenspad waar ik geen controle over heb. Er is een vertraging gaande waar ik geen controle over heb. Er zijn externe factoren, en daardoor kan ik de doelen die ik voor mijn werk heb gesteld niet op tijd behalen. Dit stelt mij voor een keuze die ook een uitdaging met zich meebrengt. De verandering van route wordt gecommuniceerd, maar ik ben niet in staat deze goed te ontvangen. Dit komt door het lawaai en de afleidingen om mij heen. Als gevolg hiervan is het moeilijk voor mij om mij te concentreren, en ik negeer de boodschap in eerste instantie. Uiteindelijk, na enige moeite, ontvang ik de boodschap wel. Ik kan ervoor kiezen om terug te keren naar waar ik vandaan kwam, en dat zou een verstandige zet kunnen zijn. Om dit niet te negeren en het in mezelf te integreren. Ik zou langer onderweg zijn omdat ik de reis opnieuw zou moeten beginnen vanaf waar ik begon. En dat zit niet echt in mijn karakter. Ik kan er ook voor kiezen om het pad van mijn familie te volgen, vooral de familie waarmee ik geen contact heb. Om weer zoals hen te worden. Dit zou echter veel meer vertraging veroorzaken, vooral omdat ik niet ben waar ik denk dat ik ben. Ik ga ervan uit dat er allerlei obstakels en uitdagingen zijn die er niet zijn. Opnieuw heb ik te veel naar mijn rationele geest geluisterd en niet naar mijn intuïtie. Ik zal verrast zijn omdat mijn levenspad een volledig onverwachte bestemming zal nemen. Iemand belangrijks zal onverwacht in mijn leven komen. Dit is mij ook van buitenaf verteld, en deze persoon heeft intern zijn eigen weg gevonden, dat idee. Maar het zal een verrassing zijn waarop ik heel kalm zal reageren. Alsof ik dit weet en het heel normaal is dat het gebeurt. Intern is het echter een verrassing omdat ik het helemaal niet weet. Het is een onbewust proces. Ik heb het vermogen om me aan te passen aan deze nieuwe situatie die zich zal voordoen. Dus over het algemeen, welke onverwachte verandering er ook komt, er is altijd een manier om me aan te passen.

Je kunt duizend keer falen en omwegen nemen. Maar de 1001e keer is de juiste weg naar succes. Dat is de hardwerkende persoon. Niet uitgedrukt in geld, maar in vastberadenheid. In het werken aan onszelf terwijl niemand er meer in gelooft. In jezelf geloven met al je kracht. In je eigen kunnen terwijl iedereen zijn onzin op je schouders legt. Je krijgt overal de schuld van. Je wordt buitengesloten. Om dan tegen jezelf te zeggen: "Ik geloof in jou." Ik maak deze droom waar. Ik geef pas op als ik gewonnen heb. Dit spel is niet voorbij voor die tijd. Daarom ben ik hier gekomen en ik ga niet weg voordat het voorbij is.

Wanneer stemmen buiten mij schreeuwen: "Jij bent fout,"
fluister ik: "Ik ben trouw."

Wanneer ze zeggen: "Je bent niets waard,"
zeg ik: "Ik ben alles wat ik nodig heb."

Wanneer ik twijfel aan mijn plek,
roep ik: "Ik bén de plek. Ik bén de bestemming."

De zon gaat onder en geeft de lucht de mooiste kleuren. Maar het licht verdwijnt niet. De nacht valt niet, maar het blijft licht. Zo is het in ons. De cyclus van de tijd gaat door. Want de zon zal weer opkomen. Hoe donker het soms ook kan lijken. Er is altijd dat innerlijke licht dat het uiterlijke licht zijn werk laat doen. Maar het zal ons niet verduisteren. Het blijft ons verlichten.

✧ Zon-in-ons ✧

De zon gaat onder —
en in dat moment van afname
schildert ze haar mooiste kleuren.
Niet om afscheid te nemen,
maar om te herinneren:
licht verdwijnt niet.

De nacht valt —
maar niet op ons.
Want in ons gloeit een ander licht,
een licht dat geen seizoenen kent,
dat niet afhankelijk is van hemel of uur.
Het innerlijke licht.

De cyclus draait door.
Donkerte komt, ja —
maar nooit als eindpunt.
Want zelfs in het diepste zwart
fluistert iets zacht:
"Ik ben er nog. Wacht maar. Ik keer terug."

En zo zijn wij,
zoals de zon in haar ondergang,
schijnend tot het einde,
wetend:
de opgang is al begonnen
in het hart van de nacht.

Trillingen in een bepaalde frequentie beïnvloeden water. Door energie met een gerichte intentie in materie te sturen, kun je dit beinvloeden.  Dit geldt voor gerichte gedachtekracht of het met intentie sturen van energie naar mensen, waar je vervolgens invloed op kunt uitoefenen met een specifiek doel. Het beïnvloedt hun energieveld en fysieke lichaam. In feite is dat wat energieheling zoals Reiki is. En Tachyon ook. Materie zoals water en vaste materie bestaat uit fotonen die beïnvloed kunnen worden door hoogfrequente energie. Er is een dunne scheidslijn wat betreft het bovenstaande. Want het is de intentie waarmee je je boodschap richt die deze positief of negatief geladen maakt. Constructief of destructief. En door Verstrengeling is alles met elkaar verbonden. De invloed die ik op iets uitoefen, kan aan de andere kant van het universum, bijvoorbeeld in een ster, dezelfde reactie geven. Alles beïnvloedt elkaar.

Principes

1. Trilling = Vormkracht
   In Resonance Mathematics is elke vorm een staande golf.
   Watermoleculen rangschikken zich naar frequentie. Zo ook celstructuren, emotievelden, en bewustzijnsconfiguraties.

2. Intentie = Polarisatie
   Energie is neutraal. Intentie geeft richting:

   • Constructieve intentie = coherente trilling → healing, harmonie, stabilisatie

   • Destructieve intentie = incoherente trilling → verstoring, storing, collaps

3. Verstrengeling = Directe Spiegeling
   Via quantum entanglement (ψ1 ↔ ψ2)
   ontstaat een holografisch veld waarin invloed niet lokaal is.
   Dit verklaart waarom intenties door ruimte heen resoneren — en waarom ethiek geen bijzaak is, maar fundament.

4. Tachyon & Reiki = Veldgeleiding
   Tachyonenergie (supraaluminale ordevelden) en Reiki (channeling via het hartcentrum) functioneren als geleidende bruggen:
   transmissielijnen tussen bronveld (ψsource) en lokaal veld (ψlocal).

5. Materie = Fotonen in Harmonie
   Vaste stof = vertraagde lichtstructuur.
   Fotonbindingen = reactie op veldpolariteit.
   Dus: verhoog je veld → beïnvloed de bindingsvormen in water, bloed, zenuwbanen, zelfs DNA.

De grens tussen heling en manipulatie is resonantie-ethiek.
Niet de techniek bepaalt de impact — maar de innerlijke afstemming.
Elke gedachte die je uitzendt, keert terug als trilling in je eigen veld.
Niet als straf. Als spiegel.